بررسی اثر انکپسوله سازی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در هیدروژل آلژینات در طی انجماد-ذوب

مقدمه: اسپرماتوژنز پستانداران از سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (sscs) منشاء می گیرد. درمان های ضد سرطان، اعم از پرتودرمانی یا شیمی درمانی، با هدف قرار دادن این سلول های پرتکثیر می توانند باعث ناباروری شوند. در مردان بالغ مبتلا به سرطان، انجماد اسپرماتوزوئیدها قبل از شروع درمان راه حفظ باروری در طی روند درمان است؛ اما در پسران نابالغ به دلیل نبود اسپرماتوزوئید، انجام این کار مقدور نیست. هدف این مطالعه بررسی اثر آلژینات بر کاهش اثرات سوء انجماد-ذوب بر پتانسیل sscs و حفظ این سلول ها در بچه های سرطانی است که تحت شیمی درمانی یا رادیوتراپی قرار می گیرند. مواد و روش ها: sscs از بیضه موش های 6 روزه نابالغ balb/c جداسازی شدند. خالص سازی به وسیله آنتی بادی های thy-1 و c-kit به روش macs انجام گرفت. این سلول ها در هیدروژل آلژینات انکپسوله و منجمد شدند. بعد از ذوب سلول ها تعیین درصد سلول های زنده انجام گرفت. پس از استخراج rna و ساخت cdna بررسی بیان ژن های oct4، sall4، plzf، dazl، etv5، bcl6b، lin28 و nanog به روش real time-pcr rt صورت گرفت. برای آنالیز نتایج از نرم افزار آماری spss و برای تجزیه و تحلیل بیان ژن از نرم افزار rest استفاده گردید. نتایج: درصد سلول های زنده پس از انجماد در گروه سلول های انکپسوله در آلژینات نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری را نشان نمی دهد. در گروه انجماد با انکپسوله سازی در آلژینات بیان ژن های lin28 و sall4 افزایش یافته (0001/0p<، 0001/0p<) و بیان ژن dazl کاهش یافته است (0001/0p<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که استفاده از آلژینات به عنوان یک داربست در حفاظت سرمایی sscs می تواند برای حفظ پتانسیل بنیادی این سلول ها مؤثر باشد.